آورده دستی را کـمی بـالا به زحـمت            دستی گـرفته زیرِ دستی را به زحمت

دستِ دعـایِ دخـتـری هـم رفـتـه بـالا            بلکه نیفتد مادرش زهرا به زحمت ...

سخت است دردِ بازویش را از عزیزش            پنهـان کُـند صدّیـقـۀ کُـبری به زحمت

زینب نکن این گونه گیسو را پریشان            مویت مُـرتّب می‌شود حالا به زحمت

برخاسته از جایِ خود حتماً به سختی            خوابیده در بستر اگر شبها به زحمت

خونِ جگـر از زخـم پهلـویش می‌اُفـتد            می‌ایستد وقـتی که رویِ پـا به زحمت

از تـاولِ پـایش مُـشخـص می‌شـود که            یا بـا مـشِقّـت راه رفـته یـا به زحـمت

پیـراهـنش هم زار خـواهـد زد برایش            آن شب که غُسلش می‌دهد مولا به زحمت

مظلـومِ عالم بیش از الان خواهد اُفتاد            بـا رفـتـنِ انـسـیّـة الـحـورا به زحـمت

در آخرت آسایش و آرامش از اوست            افـتاد اگر سائل در این دنیا به زحمت